Na aanleiding van de blog van Zuster Marianne van gisteren, en de discussie hier op facebook, is bij mij een belangrijke vraag op gekomen. Hoe zien wij de wereld? En welk beeld willen we doorgeven aan de volgende generaties?
In de discussie ging het over de navolging van Christus en hoe dit te plaatsen en te doen in het licht van de aanslagen van 9/11 en de recente gruwelijkheden van IS(IS). Moet je de andere wang toe keren of mag je jezelf verdedigen?
Ik heb geschreven dat men vooral en voor alles een balans moet zoeken. Het kwaad onverschillig toe laten is denk ik niet de weg. Bidden (voor zowel de slachtoffers als de daders), boete en bidden om inkeer wel. Maar alleen bidden heeft op korte termijn geen merkbaar effect. Wellicht wel op langere termijn. Een oorlog (waar Amerika op aan stuurt) lijkt de oplossing, maar zal, zeker als je een beetje weet hoe de Koran in elkaar steekt, op lange termijn alleen maar meer oorlog, geweld en dus weerloze slachtoffers uitlokken. Wat is wijsheid? Bidden kan geen kwaad en als we de IS willen bevechten, zijn er ook andere middelen dan raketten, bommen en tanks!
Dus komt de vraag: hoe zien wij de wereld?
De houding van de Amerikanen getuigd van een zwart-wit houding. Wie niet voor ons is, is tegen ons. Het is houding die alle mensen in grote groepen verdeelt (consumenten vs niksnutten, wij vs zij, vriend vs vijand) zonder naar de concrete mens zelf te kijken. Het getuigd van een wereld beeld waarbij men geen oog heeft voor het vroeger en later, maar alleen voor “wat geeft het me NU”.
Dit is NIET MIJN wereldbeeld!
Ik zie de wereld graag in bonte kleuren, waar verschillende vormen te onderscheiden zijn en naar de concrete mens gekeken wordt. Een wereld waarin alles en iedereen een plek heeft, met name het kleine kwetsbare. Niet omdat alles mooi en goed is, maar omdat alles door God gemaakt is. “En Hij zag dat het goed was” zegt Genesis. En dat mooie en goede laat ik graag zien.
Waar de journaals vaak de minder fraaie kant belichten, wil ik, als tegenhanger, graag het mooie, schone en goede belichten. Zonder echter de minder fraaie kant te ontkennen!
Want die minder fraaie kant raakt mij wel degelijk! Ze maakt mij boos, verdrietig, opstandig en soms ook wanhopig. En het drijft mij tot gebed, boete, inkeer en tot het mooie!
En dat mooie deel ik dan weer op Pinterest, waar ik een bord heb aangemaakt met de naam ‘Alina’s Word’, Hierop deel ik wat mij – meestal in positieve zin – raakt. Neem hier gerust eens een kijkje en verwonder je over de rijke schepping van God. Misschien dat het helpt je wereldbeeld een stukje te kleuren en te verfraaien!
– Tot lof van God, die alles zo mooi geschapen heeft! –
Je Vous adore, mon Seigneur et mon Dieu! 