Afgelopen donderdag was het Sacramentsdag. In onze streek wordt dit, om de gelovigen de kans te geven dit Hoogfeest te kunnen vieren, verschoven na komende zondag.
Sacramentsdag. Wasda?
De Wikipedia zegt er dit over: “Sacramentsdag is een hoogfeest binnen de Katholieke Kerk dat valt op de tweede donderdag na Pinksteren. Op dit feest wordt gevierd dat Jezus Christus Zichzelf onder de gedaante van brood en wijn aan de gelovigen wil geven als voedsel en voortdurend onder de mensen wil blijven door middel van zijn waarachtige tegenwoordigheid in de geconsacreerde offergaven. De eerbied die in de Katholieke Kerk voor de geconsacreerde heilige Hostie bestaat, wordt op deze feestdag tot uitdrukking gebracht”.
Even in normaal Nederlands voor de niet-Katholieken cq niet-gelovigen: Sacramentsdag is het sluitstuk en de vervolmaking van Witte Donderdag: de dag van de instelling van het H. Avondmaal/de Eucharistie. Het is de dag waarop we vieren dat Christus, na Zijn Hemelvaart en de uitstorting van Zijn Geest, aanwezig is in onze Kerken.
Aanwezig in de geconsacreerde Hostie die we van de priester ontvangen. Daarna, door het nuttigen Daarvan, ook aanwezig in ons lichaam en ons hart.
Kortom: we vieren dat de Heer ons niet alleen heeft gelaten, maar nog steeds TASTBAAR aanwezig is.
De Kerk kent een grote eerbied voor de geconsacreerde Hostie. Omdat Christus heeft beloofd dat Hij Daarin aanwezig is. Sterker nog: dat Hij het is!
Als we de Heer ontmoeten, doen we dit met egards. Daarom kust de priester het Evangelieboek (Woord! van de Heer) en daarom knielen we voor de geconsacreerde Hostie. Omdat het Christus is!
Voor protestanten onbegrijpelijk en heidens.
Voor een Katholiek een logisch gevolg.
Kijk eens hoe onze nieuwe koning en koningin ontvangen worden op hun kenningsmakingstour door Nederland! Alles wordt uit de kast gehaald. Muziek erbij, heel de provincie loopt uit hen te begroeten. In hun nette (of oranje) kleren. Met vlag en wimpel.
Als we zo op onze aardse koning reageren, hoe des te gepaster is het om onze Hemelse Koning met vlaggen, wierook, een processie en egards te verwelkomen?
DAT is de grondslag voor de vele processies die op het Hoogfeest van Sacramentsdag gehouden worden. DAT is de reden waarom er in Katholieke Kerken mensen van de communie uitgesloten worden. DAT is de reden waarom we knielen. De geconsacreerde Hostie IS onze Grote Koning. Het is de Heer. En onze Rechter. En daar willen we eerbiedig mee omgaan.
Terug naar Christus’ aanwezigheid.
Dat mag voor ons een bemoediging en troost zijn. Christus is aanwezig in onze Kerken, in het tabernakel, onder de gedaante van de H. Communie. Als we een Kerk binnenwandelen, ziet Hij ons. Wie we werkelijk zijn.
Hij kijkt naar ons. Naar onze zorgen, onze pijn, onze vreugde. Zijn aanwezigheid zegt ons: Ik laat jullie niet alleen. Ik ben dichtbij. Je hoeft Mij alleen maar in je hart en lichaam toe te laten.
Eet Mij en laat je van binnenuit omvormen tot Mijn leerling.
Hieronder een prachtig gezang uit de Oude Traditie waarin de verbondenheid van Sacramentsdag met Witte Donderdag EN de grondslag van onze eerbied tot uitdrukking komt:
Je Vous adore, mon Seigneur et mon Dieu! 