Het nieuwe jaar begint dus goed. NOT. Deze week is Parijs en de rest van de wereld opgeschrikt door de aanslag op het satirische weekblad Charlie Hebdo. Een mijns inziens laffe daad tegen de persvrijheid.
Persvrijheid. Al eerder heb ik erover geblogd. Persvrijheid is een groot goed. Maar als ik heel eerlijk ben, zijn de cartoons van C.H. wel erg op het randje, zoniet erover. Rijst de GROTE vraag: Mag een journalist alles zeggen en doen?
Ik denk dat wanneer een journalist O.H. in de val lokt, hij te ver gaat. Ook een aantal van de cartoons van C.H. gaan voor mij te ver. Maar ik zie dat als onderwerp van maatscahppelijke discussie. Niet iets dat door de overheid geregeld moet worden. En als je het ergens niet mee eens bent, kun je dat ook anders uiten. Zonder geweren! Zonder doodsbedreigingen! En zonder bloedvergieten!
Een maatschappij zonder satire en kritiek en onafhankelijke journalisten met lef loopt een zeer groot risico tot het verglijden in een dictatuur. Kijk maar eens wat er in Turkije gebeurt…..Persvrijheid is daar ver te zoeken op dit moment……
Ik ben het niet met wat het weekblad Charlie publiceert eens, maar ik leef intens mee met de familie van de vermoorde hoofdredacteur en zijn medewerkers. En hoop van harte dat dit niet ongestraft blijft. Persvrijheid is lasig, maar wel een groot goed! En daar moeten we voor vechten om te behouden!
JE SUIS CHARLIE!
Je Vous adore, mon Seigneur et mon Dieu! 