Over badpraat, parapluutjes en plannen

Ik ben weer terug in het Hoge Noorden geland. Geloof ik. Ik ben op onze voormalige Koninginnedag op een heel erg on-katholiek vroeg tijdstip, in een bus van de firma Deiman gestapt, op weg naar de Franse Pyreneeën. Dit keer met het bisdom Groningen-Leeuwarden, onder leiding van de Bossche organisatie VNB.

 

Het was een reis met hobbels en verrassingen. Zowel in negatieve, als positieve zin. Het was voor mij ook een beladen reis: donderdags voor vertrek had ik te horen gekregen dat mijn oom zijn open-hart operatie op vrijdag 6 mei zou plaatsvinden. Tijdens mijn verblijf in Lourdes en omgeving dus.

Ik was eigenlijk HELEMAAL NIET van plan naar Lourdes te gaan. Ik had ondere plannen met een andere organisatie (die voor mij een vlucht had geregedl en een hotel nabij mijn favoriete land) maar ik kreeg er plots een héél slecht gevoel bij. Toen ik daar over op Facebook schreef, repliede één van mijn vriendinnen: “waarom annuleer je dat niet en ga je met het bisdom mee naar Lourdes? Die en die en die en verder alle bekende priesters gaan ook. En ik ook, zei de gek. Wordt vast gezelliger”.  Nu heeft de pastoor die mij destijds gedoopt, gevormd en dus katholiek heeft gemaakt me het advies gegeven om in dit soort situaties en andere waarin je je alarmbellen hoort/voelt afgaan,te bidden. En God om raad te vragen. Dat advies, wat in ELKE situatie bruikbaar is, heb ik opgevolgd en hoemeer ik er over nadacht, des te blijer werd ik van Lourdes. En zo zat ik dus 30 april om 5:35 uur in Winschoten in de bus…….

We zouden onderweg stoppen in Amiens, maar kwamen in België in een lange file terecht waardoor we dit op de heenweg moesten laten schieten om nog een beetje op tijd in Lisieux te zijn….Waar we met de andere buspelgrims gezamelijk de H. Eucharistie hebben gevierd en in het klooster hebben gegeten. Was er graag langer gebleven, maar we moesten verder. Wellicht iets voor een volgende keer?

Het nadeel van een busreis (de files, vroeg op en laat eten) wegen ab-so-luut voor mij niet op tegen het grote voordeel dat je geest en lichaam tegelijkertijd op de plek van bestemming zijn. Bovendien maak je onderweg alvast kennis met de begeleiding en met elkaar.  Zodat je weet wat je aan elkaar hebt. En wat ik telefonisch al had gemerkt: we hebben met de begeleidding enorm geboft. Een goede leid(st)er maakt heel veel verschil!

Nu was de reputatie van Margret Pater (het vrouwtje met de plu met rozen werd ze vorig jaar door de Limburgers al genoemd) haar al vooruit gegaan. En wat ik had gehoord maakte ze meer dan waar! Margret en collega Marjolein weten veel. Zo hebben ze uitgebreid over de baden in Lourdes gepraat. DAT had ik in september gemist….

De dagen in Lourdes waren in één woord GEWELDIG! Op momenten dat ik er door de privé omstandigheden doorheen zat, kon ik mijn ei kwijt. En er waren nog 2 bonussen: voor het eerst (!) heb ik in Gavernie de sneeuw gezien! Ik ben in totaal 5x naar Lourdes geweest. 2x ben ik niet in Gavernie geweest en 2x was het pokkeweer waardoor ik de Pont d’Espagne niet heb kunnen zien. Deze keer heb ik alles WEL gezien. WAT MOOI! En op de terugweg is onze chauffeur letterlijk DWARS door de binnenste binnenstad van Parijs gereden! Ik heb foto’s van mijzelf met de Eiffeltoren erbij op van héél dichtbij!

Maar nu is het dagelijkse leven voorlopig weer begonnen. Voorlopig, want van  8 tot en met 15 juni ben ik alweer een weekje weg…..

En ik ben stiekem alvast bezig met het plannen maken voor volgend jaar. Dan is het 100 jaar geleden dat Maria aan 3 herdertjes in Fatima verscheen. Ik zou dan rond 13 mei graag die kant op willen. Maar ik heb inmiddels wel een (lichte) voorkeur om daarbij gebruik te maken van de diensten van een bepaalde organisatie. Want wie mijn zuurverdiende centen wil incasseren, zal daar wel wat voor moeten leveren!

En dan zijn het uiteindelijk de parapluutjes die de doorslag geven……